Takılı kaldım gene geçmişe, bugüne, geleceğe.
Şu an hariç her ana takılı kaldım.
Aklımın uçsuz bucaksız deryalarında nokta kadar suda boğuldum.
Ormanların en yeşilinde oksijensiz kalıp kendi kendime nefes oldum.
İnsan dedim, bir gün belki bir gün bir diğeri içinde yaşar dedim.
İnsan belki bir gün bir diğerinin ruhunu görür de bir çıkış gösterir dedim.
Lakin insan gene insanlığını yapıp, değil bir çıkış göstermek set üstüne set çıktı.
Hatta en sonunda setin önüne de zihnin almadığı dehlizler yıktı.
İnsan her zaman ki gibi insanlığını yapıp yıkımdaki ustalığını gösterdi..
