17 Eylül 2018 Pazartesi

Yol Ayrımı..

Hayatta sevmem yarım bırakmayı bir kitabı, bir filmi ya da şarkıyı.. Lakin o kadar çok ucu kıvrılmış bölümlerim var ki hepsi yarım kaldı.. Tamamlamak istesem bazıları imkansız bazıları ise imkansızdanda öte. Hani derler ya sihirli bir değnek lazım işte tam o cinsten bazıları.. Kıvrıla kıvrıla yarım kala kala geldim bugünlere.. Kah kısmet dedim kah kader kahsa acemilik işte. 

Hamdım, Piştim,Yandımın yanından bile geçemeden hep ham kalarak ilerledim sanırım. İlerlemedim de olduğum yerde sayılı kaldım.. Günler geldi geçti, aylara döndü aylarsa yıllara. Hep büyük hayaller, büyük umutlar besledim bugüne dek. Bazen başardım bazense dibe battım.. Bazen çelme taktım bazense çelmelere takıldım.. 

Şimdi ise bi yol ayrımındayım bi adım sonrasını tahmin edemediğim, cesaretimin bir gelip bir gittiği.. Çokça iyi ki deyip azca keşke dediğim.. Bir karar verdim artısını eksisini düşünmeden çünkü kafa kafaya zaten.. Arkama dönüp baktığımda tecrübeydi diyebileceğim çok şey yaşadım ama bi o kadar da insnalar bu kadar da kötü bu kadar çıkarcı olamaz dedim.. Bazen de yokya bunu da yapmamamıştır dediğim kim varsa tam olarak onu hatta kat be kat fazlasını yapmış olarak çıktı karşıma..

Geçmişe takıldım bazen bakıp bakıp şimdi ne kadar mutlu olduklarına ya şans dedim ya da kısmet tabikide.. Peki dedim kendin ne oldun .. Hep başkaları öncelikli hep aman o dostun o iyi olsun ya da o ailen senin o daha önemli.. Peki "Ben"? 

Çok karamsar oldum sanki.. Bu ara da böyleyim işte.. Az kaldı ama yol ayrımındayım bi adımlık mesafe ya tamamen huzur ya tamamen dip iki uç.. Şansa hangisi çıkarsa oymuş diyeceğiz bu defaki de...