tag:blogger.com,1999:blog-20799313477477929602024-02-19T10:01:52.474+03:00Hesna KesenYazmak insanın bazen anlatamadığı dile dökemediği hayalleri, umutları, geleceği ve o insanın gerçekten kendisidir.. Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.comBlogger70125tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-34353700170457041082023-05-07T01:12:00.000+03:002023-05-07T01:12:08.856+03:00Zamansız Zamanlar<p> Zamansız bir zamanın içindeyim. Ne olduğum yerde mutluyum ne de nerde mutlu olabileceğimi biliyorum. Geçen zamanda hem heybemi çok doldurmuş hissediyorum hem de elimi içine daldırsam bomboş bir heybeyle karşılaşacakmışım gibiyim. Bu acaba her yirmilerinin sonunda olan insanda yaşanıyor mu..? Zamanın ne kadar hızlı geçtiğinin anlaşılması, kendini hem çok başarılı hem de dünyanın en başarısız insanı gibi görmek yani kısacası uçlarda yaşamak. Ha burdaki uçlar tabikide toplumsal yapımızın kabul etmediği aykırılıklar değil de duydu durum olarak uçlardan bahsediyorum. </p><p>Öyle bir zamandayım ki ne kendimle başbaşa kalabiliyorum, ne kendim için bir şey yapma enerjisi bulabiliyorum. Tabiri caizse kendimi saksıdaki bir ot gibi hissediyorum diyeceğim ama o bile kendi için bir şey yapıp güneşe doğru yöneliyor. Bu durumum ne kadar sürecek ne zaman son bulacak hiç bir fikrim yok. Bu sürece ne kadar dayanırım onu da bilmiyorum. Ama yaşadığım yerde yaptıklarımın karşılığını alabileceğime dair umudum o kadar azaldı ki fersah fersah kaçmak istiyorum bu yerden. Sonra bakıyorum ki buna da cesaretim yok.</p><p>Geçenlerde bir yerde okumuştum, "Günlerce aklımda olan ve içinden çıkamadığım bir şeyi bir gün anahtarı çevirirken bir 'tık' sesiyle kabullendim ve aştım" diye. Sanırım bende böyle bir zaman bekliyorum. O zaman ne zaman bilmiyorum ama resmen yollarını gözlüyorum.</p>Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-18214425399505420652022-05-28T01:02:00.001+03:002022-05-28T01:02:24.470+03:00Nevi'i Şahsına Münhasır Hafızalar<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDDrJi79uTlliC1_Rkx36P4tglnJqYA4y7QH8QxBbB5lldkE71Qr-SjI_rYz7ECsYG4HDO5vev_YvBMVCz210uJMMbLpsOUqzB84cwEKIuilt-ngtDupXzBbD0gJ3A7pNajutXb7VAlGSlcJeLv4S-bklWzowVo05HXewQxSfFS8K15O1ihyCsYhvl/s1080/1674-1-1080x1080.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDDrJi79uTlliC1_Rkx36P4tglnJqYA4y7QH8QxBbB5lldkE71Qr-SjI_rYz7ECsYG4HDO5vev_YvBMVCz210uJMMbLpsOUqzB84cwEKIuilt-ngtDupXzBbD0gJ3A7pNajutXb7VAlGSlcJeLv4S-bklWzowVo05HXewQxSfFS8K15O1ihyCsYhvl/w182-h268/1674-1-1080x1080.jpg" width="182" /></a></div> İnsanlar Fil Hafızası diye bir tanımlama kullanır. Özellikle birçok olayı unutmayan, konuşma arasında birden geçmişi şimdi gibi ortaya dökebilen insanlar için. Bunu verilen büyük bir ödül gibi görürler. Halbuki "fil hafızalı" insanlar bu dünyada her gün kendi cehennemlerinde sefere çıkarlar. Bazen unutmak istedikleri limanlara demirlerken bazen geçmek istemedikleri limanlarda mahsur kalırlar.<p></p><p>Sabahın erken saatlerinde hafızanın karanlık dehlizlerinden unutulduğu sanılan yeni fil hafızası anıları hortlar. </p><p>-Günaydın. Ben geldim. Bugün ki görevin tüm gün beni yok saymak. Tabi başarabilirsen.. der ve tüm hücrelerinde kendini hissettirir.</p><p>Fil hafızalı insanlar ileriye bakamaz çoğu zaman, hayal kuramaz, umutlu günler diye cümleye başlayamaz. Niye mi? Çünkü fil hafızaları onları hep anılara hapseder. Yeni bir macera mı hopp ortaya en acı en kötü macera anıları çıkar. Yeni bir aşk mı hoppp ortaya en kötü aşk acıları fırlar. Yeni bir iş, yeni bir arkadaş, yeni bir şehir... Bu liste uzar da uzar. Değişmeyen tek şey Fil hafızalı bireyin cesaretten yoksun bırakılışıdır. Her yeni deneme başlamadan biter onun için. Bu insan "0" risk tanımlamasının yürüyen halidir. </p><p>İnsanların ne kadar şanslı ya hiçbir şeyi unutmuyor dedikleri insan kendi içinde ufak cehenneminde yaşar aslında. Goethe der ya hani "Dünya Hassas Kalpler İçin Cehennemdir" diye.. Bir de buna Fil Hafızasını eklersek çarpı iki falan olur heralde. Kendi cehenneminde kademeler kurup bu kademeler arası sürekli geçiş yapar insan. Hassas kalbinin üzerine fil hafızasının verdiği bir nimetle 10 yıl önceki saçma acılarından ya da hatalarından birini bir sabah çok alakasız bir anda eklerse insan kendi çapında acı çekme rekoruna koşar heralde. </p><p>Halbuki filler bu kadar sevimli iken hafızalarının bilimselliği meçhul bilgilerle insan hayatına bu kadar etki eden bir kavramda kullanılması da ne büyük bir tevafuk ya da ne büyük nevi'i şahsına münhasırlıktır..<br /></p>Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-82335823464184466822021-11-28T23:36:00.000+03:002021-11-28T23:36:25.004+03:00Aslında Hep Gri<blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px; text-align: left;"><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg36rNDCvbMNK2zQFteAPGbfgzPPaPoNkQad5ESr2PkEENQ1lMrU95qId1o8TkE6m28IlhucEsje_M399rljtNfLPQz8s87x_aQpJ_DWm5f54IT_3U4pAWJCIGBP6_zZ4kVJpU32Q0rQP8/s1920/IMG_20210628_213145_952.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1920" data-original-width="1080" height="178" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg36rNDCvbMNK2zQFteAPGbfgzPPaPoNkQad5ESr2PkEENQ1lMrU95qId1o8TkE6m28IlhucEsje_M399rljtNfLPQz8s87x_aQpJ_DWm5f54IT_3U4pAWJCIGBP6_zZ4kVJpU32Q0rQP8/w100-h178/IMG_20210628_213145_952.jpg" width="100" /></a></div><br /> İnsan hayatı ne garip şey.. Sürekli değişim dönüşüm içinde, sürekli bir şeyler öğrenme, bir yerden bir yere gitme, sürekli koşma ile geçen bir hayat.. Ne zaman o sürekliliğin içinde bir an durup nefes alsa saydığından daha da fazla zamanın geçtiğini görüp hayatın kısalığını sorguluyor. Bu zaman nasıl geçti böyle diyor. Bazen hayatının dönüm noktası olan zamanları unutuyor ve nefes alma anında birden hafızanın en karanlık dehlizlerinden fırlayıp "Ben geldim, bende buradayım" diyor. İnsan kaçmaya çalıştıkça zihninin esiri oluyor sanki. <p></p><p style="text-align: justify;">Hani derler ya insanın laneti de unutamamak diye. 'Haklılar!' İnsanın belki de en büyük laneti ya da tam tersi en büyük vicdanı.. Bu insana kalmış aslında ya da kişiye mi desek burada. Kişi dönüm noktalarında yaptığı hataları ya da güzellikleri nasıl anlamlandırırsa hafıza da öyle saklıyor. Eğer hata unutulmak isteniyorsa hafıza "Hey dur orda bakalım ben varım burada. Ne zaman yeni bir dönüm noktasına gelip hata yapacak olursan sana bu anıyı göstereceğim" diyor. Ne zaman güzel bir şey unutulmaya yüz tutsa hafıza en umutsuz zamanlarda umut ışığı gibi karşımıza dikiyor. Kısacası Şahsına münhasır bir varlık gösterip bizi bizden iyi yönetiyor.</p><p style="text-align: justify;">Hayat hızla geçtikçe insan hem hatalarını hem de güzelliklerini harmanlayıp grimsi yaşayıp gidiyor. Hayatına aldığı diğer insanların beyaz ya da siyahları grininde tonunu etkiliyor. Ya gittikçe siyaha yaklaşıyor ya da beyaza doğru yol alıyor. İnsan ya bu aslında hep beyaza gitmek istiyor. Ama ne hikmetse kendini çoğu zaman siyahın kapısında buluyor. Hayat hızlı geçtikçe griye kattığı siyahları fark etmeden yavaş yavaş siyahın kapısına varıyor. Sonra dönüp geriye bakınca "Bunu ben istemedim. Amacım bu değildi" diyor. Sonra beyaza doğru yol almaya karar verip kapıdan dönüyor. Bir süre beyaz üzerine beyaz giriyor griye rengi gittikçe açılıyor. İnsan ya bu hani zayıf varlık, hemen seviniyor buna. "Bak" diyor "İradem var benim. Ben geçmişimden bağımsız hep beyaza yürürüm". Sonra içinde bulunduğu beyazlık hevesine aldığı yolun güzergahının değiştiğini fark etmeden kendini birden siyahın kapısında buluyor. Hayatı boyunca bu kısır döngü içinde git gel yapıyor. </p><p style="text-align: justify;">Hani bazıları der ya "<i>Hayatta Gri Yoktur. Ya Siyah Ya Beyaz!</i>"</p><p style="text-align: justify;">Bence Tam tersi "<i>Hayat Hep Griden Oluşur. Her Siyahın İçine Bir Parça Beyaz, Her Beyazın İçine de Mutlaka Bir Parça Siyah Girmiştir. Buda Onu Artık Siyah Ya da Beyaz Değil GRİ Yapar</i>".</p><p style="text-align: justify;"> </p></blockquote>Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-62417279097177312582021-06-30T23:55:00.004+03:002021-06-30T23:55:38.218+03:00İnsan..<p style="text-align: center;"> Takılı kaldım gene geçmişe, bugüne, geleceğe. </p><p style="text-align: center;">Şu an hariç her ana takılı kaldım. </p><p style="text-align: center;">Aklımın uçsuz bucaksız deryalarında nokta kadar suda boğuldum. </p><p style="text-align: center;">Ormanların en yeşilinde oksijensiz kalıp kendi kendime nefes oldum.</p><p style="text-align: center;">İnsan dedim, bir gün belki bir gün bir diğeri içinde yaşar dedim.</p><p style="text-align: center;">İnsan belki bir gün bir diğerinin ruhunu görür de bir çıkış gösterir dedim.</p><p style="text-align: center;">Lakin insan gene insanlığını yapıp, değil bir çıkış göstermek set üstüne set çıktı.</p><p style="text-align: center;">Hatta en sonunda setin önüne de zihnin almadığı dehlizler yıktı.</p><p style="text-align: center;">İnsan her zaman ki gibi insanlığını yapıp yıkımdaki ustalığını gösterdi..</p>Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-41437515468153859532021-04-04T19:28:00.003+03:002021-04-04T19:28:46.952+03:00O Gemi Bir Gün Gelecek Mi?<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJkAjwJmCNTJVO19fZgBrqb_PVkY7kOlRtZG4DsVO96G_tB9RhlWJrOXwNTxy436MO2pdNLjP_ofxvxS6Q0YUDuFq-vfegQ0qNWAnbPnes9oFUkETGkbdZ76JYHToRcuxMe8XyeRsxB0k/s480/10fe4htP.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="320" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJkAjwJmCNTJVO19fZgBrqb_PVkY7kOlRtZG4DsVO96G_tB9RhlWJrOXwNTxy436MO2pdNLjP_ofxvxS6Q0YUDuFq-vfegQ0qNWAnbPnes9oFUkETGkbdZ76JYHToRcuxMe8XyeRsxB0k/w172-h200/10fe4htP.jpg" width="172" /></a></div> Zaman bu derler ya hani su misali diye<p></p><p>Su misali bazen saniyeleri bazense yılları sever mi?</p><p>Bir geçmişte bir bugünde yaşamak ne kadar zorsa</p><p>Bir bugünde bir gelecekte yaşamak da o kadar zordur ya hani</p><p>Artık zor değil, artık hayaller yok gelecekte yok</p><p>Yani sadece geçmiş ve bugün arasında bir köprü var</p><p>Gelecek belki de hiç gelmeyecek çünkü</p><p>Umutluyduk ya hani tıpkı İsmail Abi gibi</p><p>"O gemi bir gün gelecek Mecnun" derdi ya hani</p><p>Bizde "Güzel günler gelecek" deyip durduk</p><p>Lakin zaman öyle bir zaman, insan öyle bir insan ki</p><p>"Kötü günler bitti, daha kötüleri geliyor" diyoruz artık</p><p>Ya da Teoman'ın da dediği gibi</p><p>"Bunlar güzel günlerimiz daha beter olacak her şey" deyip kendimizi daha da kötü günlere hazırlıyoruz..</p><p>Bir çocuğun anne-babasına güvenmediği, güvenemediği bir devirde,</p><p>Biz bize yedi kat yabancıya güvenmeye çalışıyoruz.</p><p>Belkilerle yola çıkıp keşkelerle mola verip duruyoruz..</p><p>Hep tünelin ucundaki o minicik ışığa koşup her düşüşümüzde hadi bir daha diyoruz..</p><p>Acaba yanlış mı yapıyoruz?</p><p>Fazla çabalayıp sıfır aldığımız bu dünyada ya yanlış konuya çalışıyoruz ya da kendimizi teslim etmemek için direniyoruz..</p><p>Bıraksak her şeyi.. "Biz" olsak mesela çözülür mü sence her şey?</p><p>Tünelin ucundaki gerçekten bir ışık mı yoksa çöldeki serap misali karanlıktaki ufacık bir yanılsama mı?</p><p>Sahi güzel günler, güzel insanlar var mı gerçekten..?</p><p>Yoksa biz çölde ya da bir tünelde yolunu kaybetmiş bir yabancı, güzel günlerde sadece bir yanılsama mı..?</p><p>Ne dersin..?<br /></p>Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-26833912138784245132021-02-25T22:32:00.000+03:002021-02-25T22:32:08.728+03:00Yarım Kalmışlıklar<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEqURKX4xxYid102_cIr7unf4EgatroU0mL-9GBul5Ptb8H7shP8pBvrpJUT_zbxqp9h04sDHr-X0WodzCz6nq7O7v5VqHeQuFjVj7hgUbvMQxC7ClB6NC_s3NreVb0TwGQWVgtdZNN0k/s1200/evrimagaci.org_public_content_media_72a81bf82bba6fc48a533dcd5c44aac1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEqURKX4xxYid102_cIr7unf4EgatroU0mL-9GBul5Ptb8H7shP8pBvrpJUT_zbxqp9h04sDHr-X0WodzCz6nq7O7v5VqHeQuFjVj7hgUbvMQxC7ClB6NC_s3NreVb0TwGQWVgtdZNN0k/s320/evrimagaci.org_public_content_media_72a81bf82bba6fc48a533dcd5c44aac1.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div>İnsanlar hep sevmedikleri, beğenmedikleri ya da hayatlarında istemedikleri şeyler için "O an bırakırım neden daha fazla zaman harcayayım" ki der. Bense tam tersi başladığım ama sevmediğim bir kitap, yarısına kadar izleyip halen hiçbir şey anlamadığım bir film, melodisi hoşuma gitmeyen bir şarkı ya da sohbeti bitmemiş bir insan o an tamamlanana kadar sabreder, beklerim.<p></p><p>Belki günlerce kitap elimde sürünür ama bitiririm mutlaka, o son kelimeyi okuduktan sonra benden mutlusu yoktur Dünya'da. Belki filmi izlerken uyuyakalırım ama uyandıktan sonra ilk işim o filmin bitmesi olur. Belki de biriyle sohbet ederken o kadar sıkılırım ki iç sesim çığlıklar atmaya başlar ancak sohbet bitene kadar iç sesimle savaşarak bitiririm o sohbeti.</p><p>Neden mi? Yarım kalmışlık, yarım bırakılmışlık hislerinin insan hayatının sonuna kadar tamamlanmayı isteme huyu olduğunu düşünürüm çünkü. Yarım bıraktığınız bir kitap ya da bir film aklınız tarafından hep tamamlanmaya çalışılır. Aynı şekilde başladığınız bir sohbeti ya da kurduğunuz ilişkiyi yarıda bıraktığınız insanla ilgili de aklınız sürekli senaryolar kurarak yaşamaya başlar. Bu noktada hep geriye bakarak yaşarsınız. Acabalar dolanır durur ve sonunda bir girdap gibi yutar sizi. Son çare değiştiremeyeceğiniz bir son bulmaktır tüm bu yarım kalmışlıklara ki bu benim yarım bırakmayı sevmememde ilk nedendir.</p><p>İkinci neden mi? O ise ya devamında hayatım için bambaşka bir bilgi, his, bakış açısı elde edersem dürtüsüdür. Ya kitabım devamı bambaşka ilerliyorsa, ya film o noktadan sonra farklı bir olayla farklı bir açıdan bitiyorsa düşüncesi ile sonuna kadar gitmeyi severim. Peki ya sonunda hiçbir şey değişmiyorsa dediğinizi duyar gibiyim. Evet haklısınız bazen tam da dediğiniz gibi hiçbir şey değişmiyor. Lakin benim aklımda keşkeler, acabalar ve yeni yeni son kurguları olmuyor. Var olan ve değiştirilemez bir sonla aklımın arşivinde yerini alıyor. </p>Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-52726897751535864672021-01-24T00:12:00.003+03:002021-01-24T00:12:44.256+03:00Kelebek Etkisi<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ70LCQjbaSN5i-QXblDq2sV8zHnshDr3Bc-qMinotdUUoLJjSNU59VDEWwCUUcH9xoQLBSySY8IciPRqrnvxWHo_vxdty_UIvOQ56GAiGT_fbE5afWhPpbxXmdoCDP1PsVbkxLBH8GXg/s2048/Lorenz_system_r28_s10_b2-6666.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="2048" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ70LCQjbaSN5i-QXblDq2sV8zHnshDr3Bc-qMinotdUUoLJjSNU59VDEWwCUUcH9xoQLBSySY8IciPRqrnvxWHo_vxdty_UIvOQ56GAiGT_fbE5afWhPpbxXmdoCDP1PsVbkxLBH8GXg/s320/Lorenz_system_r28_s10_b2-6666.png" /></a></div><br />Kelebek etkisinin insanın birebir kendi hayatına da etkisi var mı? Hani derler ya Dünyanın bir ucunda bir kelebek kanat çırpar ve Dünyanın diğer ucunda bambaşka hayatları etkiler. Peki bu durum birebir kelebeğin kendi kanat çırpışının kendi hayatı üzerinde de o zaman ya da kanat çırpışının üzerinden saatler, günler sonra bambaşka bir hayat yolunun açılışını etkiler mi?</div><div style="text-align: justify;">İnsan bazen yazdığı küçük notlarla, önceden okuyup altını çizdiği kitap satırlarıyla, önceden dinleyip arşivin çok gerilerine attığı şarkılarla, çok çok eskilerden silmeyi unuttuğu fotoğraflarla bir anda karşılaştığında o anıları sakladığı anın şimdiki hali üzerinde nasıl bir etkisi olduğunu fark ettiğinde kelebek etkisini mi yaşar? Yani o notu yazmamış, o kitapta o satırları okuyup altını çizmemiş, o şarkıyı hiç dinlememiş, o fotoğraf karesinde hiç bulunmamış olsaydı şu an bu noktada olabilir miydi?</div><div style="text-align: justify;"><u><br /></u></div><div style="text-align: justify;"><u>Ya da o anıların parçaları şimdi karşısına çıktığında şimdi, şu anı ve geleceğini de etkiler mi? Bu durum tesadüf mü yoksa tevafuk mu?</u></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Aslında hangisi olursa olsun önemli olan karşımıza çıkacak anıların hep iyi ki dediğimiz anılar olması bence. İyi ki o notu tutmuşum, iyi ki o gün o kitabı elime alıp o satırları okumuşum, iyi ki o şarkıyı dinleyip kalıntılarını bir yerler de bırakmışım ve iyi ki iyi ki o fotoğraf karesinde birebir yer almışım demek.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Hepimize iyi ki diyeceğimi kelebek kanatlarının çırpınışlarını biriktirebilmek ve umudumuzun , hayallerimizin, cesaretimizin, inanç ve gücümüzün bittiği anlarda pat birden karşımıza çıkıp sen busun topla kendini diyebilmek dileğiyle..</div>Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-76752163493145170772021-01-08T01:05:00.000+03:002021-01-08T01:05:08.571+03:00Döngü<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT_84_khYBDRxnGX-UWMVm4hmwvVGchLeNXkqpOnteZQqcP_ZgfCenXL44e2lY4DFRI0mDa6MjF65XCNPLAJeQu49muhXgA3YkKWtE6cuo-dvS3IJHOeYYYjFz-PDJ4v_M_bn0Vh2LG10/s600/Antropik-ilke-kainatta-birden-fazla-evren-var-mi.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="431" data-original-width="600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT_84_khYBDRxnGX-UWMVm4hmwvVGchLeNXkqpOnteZQqcP_ZgfCenXL44e2lY4DFRI0mDa6MjF65XCNPLAJeQu49muhXgA3YkKWtE6cuo-dvS3IJHOeYYYjFz-PDJ4v_M_bn0Vh2LG10/s320/Antropik-ilke-kainatta-birden-fazla-evren-var-mi.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"> Bazen yüklerinden arınır kalp, beyin, ruh. Birdenbire sanki boşlukta hisseder insan kendini. Bugüne kadar hiç yaşamamış, aşık olmamış, kırılmamış, nefret etmemiş, acımamış, ağlamamış, kahkahalara boğulmamış gibi. Birdenbire durur ve sanki ilk defa o an yaşıyormuş gibi gelir. Geçmişi geçmişte, geleceği gelecekte bırakıp o anı yaşamak için insana verilmiş en büyük nimet gelir.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> İşte o noktada insan ya kıymet bilip her şeyi hücrelerinde hissederek yaşamaya başlar ya da tam tersi eline kırk yılda bir ulaşacak bir fırsatı nasıl olsa daha zamanım var diyerek güle oynaya yolcu eder kendi limanından. Sonra beklemeye başlar aynı fırsatı çünkü dünya kendi etrafında dönüyormuş ve o fırsat gelmek zorundaymış gibi.. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"> Ancak atlanan bir nokta vardır: İnsan her ne kadar kendi kurallarına göre yaşarsa yaşasın tüm hakimiyetin kendinde olduğuna kendini inandırsın; yaşamın ve kaderin insan için bambaşka planları vardır. Ve ne kadar çabalarsa çabalasın ulaşamaz bazen isteğine kader başka bir istek yazmıştır. Ve ne kadar çabalamazsa çabalamasın, istemezse istemesin bazen ulaşır istemediğine çünkü kader ona orda tanışması gereken insanlar, yaşaması gereken anılar, hissetmesi gereken duygular yazmıştır. Hayat işte insanın o bir anlık arınması ile kaderin cilvesi arasında dolanır durur. İnsanda kendini Kaf Dağında zannedip pembe rüyalardan daha pembelerine; dipsiz kuyulardan karanlık dehlize atarak yaşar durur..</div><p></p>Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-69618488812696035542020-10-27T22:07:00.001+03:002020-10-27T22:07:13.594+03:00Ve Yine..<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRdGQg3HGLoq_I4B_ZNOGdrkvyBQ7Fh-FdsGDs6ICAMmPC4BdjRil0NphUlGEkHPrhRGySykZzWvoT6hLerEMmG3A26q7fhrHT_7O4Oj5uId1N3YohrXNLGiGkjzRaBxZ93VmpxWR6RkI/" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="881" data-original-width="705" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRdGQg3HGLoq_I4B_ZNOGdrkvyBQ7Fh-FdsGDs6ICAMmPC4BdjRil0NphUlGEkHPrhRGySykZzWvoT6hLerEMmG3A26q7fhrHT_7O4Oj5uId1N3YohrXNLGiGkjzRaBxZ93VmpxWR6RkI/" width="192" /></a></div> Yeni şeyler oluyor hayatta. Anlam veremediğim, bir yere oturtamadığım. Zaman hızla geçerken ben olan, olması muhtemel olan ve olması imkansız olan bir çok olasılık üzerinde vakit öldürüyorum. Ve hayatta hep daha yeni şeyler oluyor. Birileri geliyor birileri gidiyor. Birileri doğuyor birileri ölüyor. Birileri yıkılana kadar dans ederken birileri ayağa kalkabilmek için uğraşıyor. Ve hayatta bir yeni şey daha oluyor. <p></p><p style="text-align: justify;">Ben hayatta var olan her bir yeni şeyi yakalamak ve odaklanmak istiyorum. Bazen benim ulaşamayacağım kadar uzakta oluyor bazense burnumun dibinde bitiveriyor. Bazılarınıza göre belki daha çok gencim ama ruhum yorgun. İç sesim susmak bilmemecesine saatlerce konuşuyor, konuşuyor, konuşuyor. İnsanların hayatına dokunup insanların hayatında bir çok şeyi rayına oturtmak için çabalarken kendi hayatımı rayından çıkarmayı nasıl beceriyorum bilmiyorum. Şu an bir dönüm noktasındayım hem de güzel bir dönüm noktası. Eğer o noktadan bir adım öteye geçebilirsem dünyanın kapıları açılacak gibi duruyor. Ama olmazsa da kendi küçük dünyamda kendi küçük hayallerimle yaşayıp giderim herhalde. </p><p style="text-align: justify;">Belki yeni bir şehir tanımaya karar veririm ya da karar vermeden birden bir gece yola çıkıp yeni bir şehre günaydın derim. Belki yeni bir hayalime ulaşırım delicesine mutlu olup sonra kafamda aslında ne kadar büyüttüğümü farkedip balonu elinden kaçan çocuk gibi oturup kara kara gökyüzüne bakarım. Ve ben bunları yaşarken Hayatta Bir Yeni Şey Daha Olur..<br /></p>Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-86321965833656841662020-08-13T14:23:00.000+03:002020-08-13T14:23:23.953+03:00Kitap Sevdası<p> </p><p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1920" data-original-width="1080" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWYUCovcVzqY83J1nR6yDnTQy4dujiwmTLLvbyGXjjxMxdZB1PCiA9OIiosT0UnO3zCQ9zvClrxQP8PCjtzmv64pvAzOegggXwxvBx02ZGhZ7poA2hJPzC5fiw06wjhSHqPbqmbihCGMI/w184-h328/IMG_20200725_194429_009..jpg" width="184" /></div><div style="text-align: justify;">Seviyorum Kitapları Belki de Aşığım Her Birine</div><o:p></o:p><p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Bizden olup gerçek hayatta tanışamayacağım için belki de. Ya
da tam tersi tanışsam kilometrelerce uzağa kaçmak isteyeceğim karakterlere
bürünmelerinden korktuğum için. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Hem bu kadar bizden olup hem de bu kadar bizden olmadıkları
için seviyorum onları. Her birinde ayrı hayat, acı, sevinç, aşk, dostluk ve aklıma
gelip gelemeyecek biri sürü şey var olduğu için. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Kitap okumayanlara ise şaşırıyorum içinde bir dünya
barındıran bir kapağın içini nasıl merak etmiyorlar diye. Şaşırıyorum bir
kitabın filmini izleyip arada kalan o kadar duyguyu, olayı merak etmiyorlar
diye. Ve en önemlisi de o kitabı yazan yazar ile kitabı arasındaki dağları
geçin galaksiler kadar farklılığı nasıl anlamıyorlar ya da anlamak istemiyorlar
diye.<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Hayatta her şeyi yaşayarak öğreneceğimizi sanıp darbe üstüne
darbe almaktansa bize gösterilen onlarca yolu öğrensek mesela,<o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Aşkı KAFKA’dan, Hayata karşı duruşu Oğuz ATAY’dan, Vicdan
Azabını DOSTOYEVSKİ’den, Yaşamı Cengiz AYTMATOV’dan, Bilimi Aklı kullanmayı
ATATÜRK’ten öğrensek mesela. O yerlere göklere sığdıramadığımız bilgilerimizin
okyanusta damla olduğunu görsek de başımızı kaldırsak artık yukarıya. Etrafı
görsek, doğayı, şiiri, romanı, hikayeyi, tiyatroyu, denemeyi okusak. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Sonra dönüp baksak kendimize, düşüncelerimize. Nerden nereye
geldim ve daha nice yollarım ve deyip devam etsek yolumuza. Daha çok okuyup
daha çok düşünsek daha sağlam temeller üretsek fikrimize. <o:p></o:p></p>
<p class="MsoNormal" style="text-align: justify;">Belki Daha Güzel Günler Görürüz Dileğiyle..<o:p></o:p></p>Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-84664234251634870602020-07-18T23:59:00.001+03:002020-07-18T23:59:35.723+03:00Ordan Burdan<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2KvDANuLyRJHaXOR_nAtINTwNU5KMiBXLct1LzH4dGFkSlIeYAzvy2bgd1HCB2uzrn5rAMaek4XzM4y6Zf5hUJkiEnvUUTeGxgjnlAEoRJpF7w_dq8fMLmOwe-69BIW0xLgDxfXr2xVI/s1600/5bf111f718c7730d241184be.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="600" height="133" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2KvDANuLyRJHaXOR_nAtINTwNU5KMiBXLct1LzH4dGFkSlIeYAzvy2bgd1HCB2uzrn5rAMaek4XzM4y6Zf5hUJkiEnvUUTeGxgjnlAEoRJpF7w_dq8fMLmOwe-69BIW0xLgDxfXr2xVI/s200/5bf111f718c7730d241184be.jpg" width="200" /></a></div>
Bazen yalnız kalır insan yada yalnız kaldığını sanır.<br />
Halbuki nefes almak için insana verilen bir aradır.<br />
Her gün bin bir türlü planla uyanıp ertesi günün bin bir türlü planı ile uyur insan.<br />
İşte tam da artık nirvanaya yaklaşırken bir ara verilir insana.<br />
İnsanlardan, günlük koşuşturmacalardan, kızgınlık kırgınlıklardan.<br />
Kısacası bedene ve ruha ağır gelen her şeyden kurtulması için verilen bir ara.<br />
Düşünmek, okumak, dinlemek, söylemek ve kendi için karar vermek için verilen bir ara.<br />
Düşünmek ki bugüne kadar neler yapması gerekirken neler yaptı.<br />
Okumak ki ne kadar çok şey bildiğini zannederken aslında hiçbir şey bilmediğini farketmek.<br />
Dinlemek ki hem ruhunu hem de bedenini; acaba onlar ne istiyor insan ne yapıyor.<br />
Söylemek ki insanlara ve kendine söyleyemediklerini fısıltılar halinde fırtınalara dönüştürmek.<br />
Ve kendi için karar vermek ki bundan sonra hangi patikada hangi amaç için savaşacak.<br />
Uzar gider bu liste insandan insana, hayatta hayata göre değişerek.<br />
Uzar gider bu liste insanın aklındakilerle yaptıkları uzlaşmadığı sürece.<br />
Ve uzar gider bu liste insanın vicdanı tik tak tik tak attığı sürece.<br />
<br />
Bu hayatta bir süredir nefes alıp var olmaya çalışıyorum.<br />
Bazen doğru kararlarım bazense en yanlışından oluyor.<br />
Bazen dinlemem gerektiği yerde konuşup konuşmam gereken yerde susuyorum.<br />
Bazen okumam gereken yerde kolaya kaçıp kulaktan dolma bilgilerle yetiniyorum.<br />
Bazen okumamam gereken yerde en derin bilgilere dalıyorum.<br />
Yalnızlığı hem çok sevip hem çok nefret ediyorum.<br />
Bende Dengesizlikler Ülkemde Yuvarlanıp Gidiyorum...Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-21249896900527079162020-04-05T23:55:00.003+03:002020-04-05T23:58:02.943+03:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTaXXbdqnq1H3TtoU_V2SPdpgNbK31OlExhQwFFa8GSrzSjQwItZtVMINuJ0CKLTIMlTCoCm50RgTQO5VHV3IOca9Z94juxTmuuQFeh8D5V0rn2GSXkcOI8S3qMIfRz8l9f5j5gII6b1M/s1600/1234_3547_1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="600" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTaXXbdqnq1H3TtoU_V2SPdpgNbK31OlExhQwFFa8GSrzSjQwItZtVMINuJ0CKLTIMlTCoCm50RgTQO5VHV3IOca9Z94juxTmuuQFeh8D5V0rn2GSXkcOI8S3qMIfRz8l9f5j5gII6b1M/s320/1234_3547_1.jpg" width="240" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Gecenin bir vakti gecenin bile beni dinlemediği, zamanın akmazken aktığı, seslerin duyulmazken duyulduğu, görülmek istenmeyen insanların görünmezlik pelerinlerini taktığı gecenin bir vakti.. Herkes kendi mahreminde bile mahremini yaşayamayacak kadar kendinden uzakken, hayat bize ne anlatmaya çalışıyor hiç dinledik mi?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Meğer ne kadar büyük bir nimetmiş doğa, gökyüzü, güneş, rüzgar, yağmur, kuş sesleri ve daha niceleri.. Herkes kendi mahreminde kendi mahremini bile yaşayamayacak haldeyken doğa ne durumda? Doğa uyanıyor şimdi, kendine geliyor. Her şey diğer her şeylere bak insanoğlu koşarak kendi mahremlerine kaçıyor diyor.. Sonra bırakıyor kendini.. Çiçekler kaldırımlara çıkıyor, kuşlar, kediler, köpekler parklarda koşuşturuyor, rüzgar dilediği gibi esip yağmur dilediği gibi yağıyor..</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Hayat belki de gerçek sahiplerine hoşgeldin diyor ya da insanoğlunun neye ne kadar sahip olabileceğini göstermeye çalışıyor.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Peki biz düşünüyor muyuz bunu gecenin bile beni dinlemediği bir yerde düşüncelerim gerçekten hayat buluyor mu? Ya da şu an etrafımızda olan biten her şeyde diğer her şeylere ne kadar katkıda bulunduğumuzu itiraf edebiliyormuyuz? Bu güne kadar sebep olduğumuz onlarca kirli anıya kucak açıp yüzleşebiliyor muyuz doğayla. Hiçbirimizin kim olduğuna bakmadan vücudumuzda hayat bulmaya çalışan ve insanlığımızın zayıf noktalarını kullanarak bize belkide hayatımızın en büyük dersini vermeye çalışan kendimizce isimler taktığımız şeye itiraf edebiliyor muyuz geçmişimizi..</div>
<div style="text-align: justify;">
Belki de budur süreci ismi..Arınma bir nevi doğanın bizden, bizimse geçmiş bizlerimizden..</div>
<div style="text-align: justify;">
Arınarak daha iyi bir gelecek kurmamız içindir belki de yaşanan her şey, alacağımız sorumlulukla diğer insanları ve kendimizi korumaya çalışırken daha iyi güler içindir belki de bu yaşananlar.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Böyle düşünmek istiyorum belkide çünkü aksi halde aksi, insanı aksiliklerin kucağına bırakacak derecede.</div>
Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-10837574424915297312019-03-19T15:28:00.001+03:002019-03-19T15:28:33.064+03:00Seyyahlar Alemi..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC4IvGEFeh5reS0hLdH49GBum9Pd3OzP2K09fq8pA_Hrs_5eqFbGj99cR00MDiQP6qMhCCdACfGdbi0UycYPaWbTZRqRgKMqPQG3UzWzYsXUnzE6oYIeSNLlAbtYUybb3oVZ_AwiJ83mo/s1600/indir.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="191" data-original-width="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC4IvGEFeh5reS0hLdH49GBum9Pd3OzP2K09fq8pA_Hrs_5eqFbGj99cR00MDiQP6qMhCCdACfGdbi0UycYPaWbTZRqRgKMqPQG3UzWzYsXUnzE6oYIeSNLlAbtYUybb3oVZ_AwiJ83mo/s1600/indir.jpg" /></a></div>
İnsan bir yola çıkar zamanın bir noktası kendisini başka bir noktaya taşıyan.. Az gider uz gider bazen de dere tepe düz gider.. Her bi adımında doğru yola mı çıktım acaba diye kemirir de kemirir kendini.. Bazen aşılması imkansız gibi görünen dik mi dik yokuşlarla karşılaşır. Bazen kendisine destek görüp köstek olanlarla.. Bazen de gül bahçesi misali yollarla.. Her dinlenme durağında farklı bi insan farklı bi hayatla karşılaşır.. Kan ter içinde vardığı bi durakta bi bardak suyla karşılar bazıları yada gül bahçesinin sonunda neresinden yaralasam da vazgeçirsem diye düşünür bazıları..<div>
<br /></div>
<div>
Her bi durakta hisseder insan yaklaşıyordur hedefe hayallere. Bi gayretle aşılması imkansız yokuşları aşar, geçilmesi imkansız yollardan geçer, gül bahçesinde dinlenmek yerine dik yokuşlarının gayretini sever. Bazen kulağına en sevdiği şarkılar fısıldanır, bazense küfür gibi gelen "hayat dersi" denen zırvalıklar.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Yol boyunca her gün ilerlemek, hedefine yaklaşmak ister.. Ama bazen durmak gerekir, dinlenmek, gözleri kapatıp etrafı izlemek, kendini dinlemek.. Gerçekten istediği yolda mı yoksa toplumun ona dayatmaya çalıştığı yerde mi.. </div>
<div>
Küçük Prens der ki: "Gözler kördür. İnsan ancak yüreğiyle baktığı zaman gerçeği görebilir."</div>
<div>
<br /></div>
<div>
İnsan kalbiyle ne görüyor o yolda, kimmiş gerçek dostları, kimler girmiş hayatına kimler çıkmış hayatından.. En önemlisi de kendi neler hissediyor bu yolda.. Yolda olmak demek insanın kendisine olan yolculuğu demektir. İnsan kendi yolculuğuna çıkabiliyor mu bu yolda. Hedefe giderken kendini de bulabiliyor mu bu yolculukta..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ben çıktım kendi yolculuğuma nerde ne zaman kimlerle karşılacağımı bilmeden, rüzgarın ne yönden eseceğini kestirmeden, hayatıma kimler girecek ya da hayatımdan kimler çıkacak bilmeden.. İstediğim tek şey bu yolda hem kendimi bulup hem hedefe varmak.. Tüm sonuçlarına katlanarak elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışarak..</div>
<div>
Belli mi olur bakarsınız dünyanın herhangi bir noktasında herhangi bir zamanda farklı hedefler için karşılaşırız aynı durakta.. Karşılaştığımızda hayatlarımıza pozitif bir etki katabilmek dileğiyle.. </div>
Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-63710754414205062332018-12-28T17:03:00.001+03:002018-12-28T17:03:23.608+03:00Uzun Yolculuklar Gerek Bize<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkHGs3MSU8MjmTAGdboXklAhRHUSh8mVkMH1WKyfqjBkwv6TMFWqrGHOpJjTXrRdc_GqijBOrp87p0zLeSjFxA7vG7n6vCKnUHK1TpR5hD9J5LGaYxLFwieTgTgPw_opCM-bmpJQVm6QU/s1600/U-bulutlar-ve-tren-yolu-doga-manzaralari-kanvas-tablo1455356548-800.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkHGs3MSU8MjmTAGdboXklAhRHUSh8mVkMH1WKyfqjBkwv6TMFWqrGHOpJjTXrRdc_GqijBOrp87p0zLeSjFxA7vG7n6vCKnUHK1TpR5hD9J5LGaYxLFwieTgTgPw_opCM-bmpJQVm6QU/s320/U-bulutlar-ve-tren-yolu-doga-manzaralari-kanvas-tablo1455356548-800.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: large;">Uzun bir yolculuk gerekmiş meğer insana kendini bulması, yaşamaya devam etmesi, en önemlisi de nefes alması için.. Yollar bittikçe, manzaralar arkada kaldıkça tam mutsuzluğu başlarken yeni bir yol yeni bir manzara olduğunu görerek yeniden umudunu tazelemesi için.. Aslında geçilen her yolun görülen her manzaranın bir sonrakine gebe olduğunu anlaması için.. Tek başına ya da dostlarla farketmez çünkü kendi içinde zaten yalnız kalabiliyor insan.. Gecesi ayrı gündüzü ayrı yollarda geçmişin nefretinden kurtularak yeni sayfalar açabilmeli.. Sonsuz galakside yaşadığı yerin küçüklüğüne şaşırıp kendisinin nokta kadar bile yer kaplamadığını bilmeli.. Ama şunu da unutmamalı o noktanın her bir hareketi bir kelebeğin kanat çırpışı misali galakside en umulmadık mucizelere yer açan sihirli bir etki.. </span><br />
<span style="font-size: large;">Yolların kıvrımları geldikçe geride bıraktığı izleri düşünmeli ve insan hayatına dokunmanın ne kadar önemli olduğunu hissetmeli.. Bunu yaparkende kendinden ödün vermemeli.. Neden mi? Biz insanoğluyuz zaaflarımız, isteklerimiz, hayallerimiz, kıskançlıklarımız tıpkı alışveriş fişlerimiz misali.. Uzadıkça uzayan her alışverişde arttıkça artan hepsi.. Aldıkça alasımız gelir sürekli.. Onda olan bende de olmalı, her biri farklı olmalı hatta dolapta yedeğinde yedeği olmalı.. Bu düşünce yoksa kendimizi çıplak sunmaktan korkmamız mı.. ? Ha sakın yanlış olmasın çıplaklıktan kastım üzerinde kıyafet olmaması değil aksine üzerimizdeki kıyafetlerle iç dünyamızı da kapatmak istememiz ve insanlardan önce kendimizi aldatmamız.. </span><br />
<span style="font-size: large;">Korkuyoruz çünkü yollar gittikçe içimizdekiyaraların dışa çıkmasından yara bantlarının sökülmesinden kırıklarımızın üzerine kırık eklenmesinden korkuyoruz gerçeklerden kaçıyoruz yollar ileri gittikçe biz geriye koşuyoruz tıpkı yürüyen merdivene ters binmek misali..</span><br />
<span style="font-size: large;">En güzel kıyafetleri giyip en güzel saçı makyajı yapmak istiyoruz tıpkı bir şizofren gibi ya da bi palyaço gibi.. İçimiz farklı dışımız çok farklı yaşıyoruz.. Yollar ilerledikçe küfürler savurup inkar ediyoruz içimizi.. Halbuki kim istemez ki içindekini dışında yaşamayı.. Bi istemiyoruz belli ki. Bazen bi komşu sözünden bazen bir yabancı bakışından bazen de kendi kuruntumuzdan çekinip kaçıyoruz.. Bize verilen nefeslerin her bir saniyesini kendi yolculuğumuzda başkaları için harcıyoruz.. </span><br />
<span style="font-size: large;">Dilerim ki herkes kendi yolculuğunda kendi manzaralarını izlerken kendisi nefesini kendisi için harcar.. İyi ve Uzun Yolculuklar..</span>Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-21180284162911244932018-12-06T23:48:00.001+03:002018-12-06T23:48:18.798+03:00Liste..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSjNg8fAntBnAtlMcmxNhaR0c0Y8PkWNzgSJloIdI7QLBnjhpkUslTFR-3QW1vopEuOvlAJdMJuckLn20n1n7clN2jmHo_NDbUlSwBoz28Jbt2gd6ACogM6mbLKf1RVxKs5RPBHA7fxXs/s1600/s-f72a278821a13e91d103375f16a4370cb96fe4aa.webp" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="706" data-original-width="635" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSjNg8fAntBnAtlMcmxNhaR0c0Y8PkWNzgSJloIdI7QLBnjhpkUslTFR-3QW1vopEuOvlAJdMJuckLn20n1n7clN2jmHo_NDbUlSwBoz28Jbt2gd6ACogM6mbLKf1RVxKs5RPBHA7fxXs/s200/s-f72a278821a13e91d103375f16a4370cb96fe4aa.webp" width="179" /></a></div>
Bir listesi olmalı insanın tüm insanlardan sakladığı.. Hayatta yapmak istediklerinin listesi.. İşte ben bunları yaparmak istediğim ve yapacağım için benim dediği.. İster Ölmeden önce yapılacak 100 şey desin buna isterse hayalleri hayata geçirme listesi.. Ama mutlaka bir listesi olmalı.. Her yeni güne uyanmak için bir nedeni.. Bu bazen dünyanın öbür ucuna gitmek olsun bazense ufacık bir tebessüm alabilmek.. Saklasında bu listeyi diğer insanlardan.. Çünkü insan insana çoğu zaman destek yerine köstek olur.. Yapamazsın der, dalgageçer, saçmalama der, hayal bunlar hep gerçek dünyada yapamazsın der, kısacası seni düşürmek için yarı yoldan çevirmek için der de der...<br />
Tıka kulaklarını ne yapmak istiyorsan otur hayal et önce sonra yaz tek tek bir deftere.. Bi bak ardından hangisini şu anda yapabiirsin hangisinin biraz daha zamnı var bu dünyada. Sonra tek tek yapmaya başla her birini.. Her koyduğun tik için otur yaz içinden geçenleri.. Bugün listemden bir madde daha gitti ve o hayalimi gerçekleştirirken şunları hissettim de.. İster bi cümle yaz, ister bi kelime, yazmayı seviyorsan da sayfalarca anlat hissettiklerini..<br />
Pes etmeye yakın zamnalarında aç defterini bak te k tek hangilerini yapmışsın diye ve yaparken neler hissetmişsin diye.. Söz uçar yazı kalır derler ya sende yazdıklarından gör kendini.. Gör ki aslında neler neler yapabildiği hayatta ne olmak neler yapmak istediğini hatırla ve insanların seni sokmak istedikleri kalıba girme..<br />
Neden mi..? Çünkü insanlar korktukları ya da kendi hayallerini gerçekleştirdiğini gördükleri insan ları dipe çekmek ister katlanamaz bu görüntüye.. Onlar hayal kurar başkası yaşar onlara göre.. Arkada yatan onlarca milyonlarca engeli nasıl aştıklarını bilmezlerde kıskançlıklarından bir çırpıda siler geçerler geçmişe.. O yüzden yeri geldiğinde ne kadar sevilirse sevilsin bırakılmalı bazı insanlar bazı yerler yada takılı kalınan zamnalar ki defterden bir madde daha yaşanılsın hissedilsin diye..<br />
Ee hadi o zaman hayalleri listelemeye..Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-85203012265188232172018-11-23T23:26:00.003+03:002018-11-23T23:26:43.075+03:00Hayat<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIVEYLx3vWAaBM27FDOXe_wNvh4gUMj4P_LLRXsh_L4U-28p0nA92pvAt-MtWhNXY6nCqqC_Eh554Dm4Ts-BZU3R7tVj-WYgBZirWY1zK-wY-Xf0upXs-lHjT7mlDZNqg-OV1t6LDp3A4/s1600/hayat.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="400" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIVEYLx3vWAaBM27FDOXe_wNvh4gUMj4P_LLRXsh_L4U-28p0nA92pvAt-MtWhNXY6nCqqC_Eh554Dm4Ts-BZU3R7tVj-WYgBZirWY1zK-wY-Xf0upXs-lHjT7mlDZNqg-OV1t6LDp3A4/s200/hayat.jpg" width="200" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Hani derler ya tam pes ettiğinde pişmanlıklar duymaya başladığında açılır yeni kapılar diye.. Ben bu söze hiç inanmazdım taki şu günlere kadar. Tam bir şeyler için artık çok geç bak olmuyor dediğim anlarda hiç beklemediğim zamanlarda bazen bir telefon dağıttı kafamdan bu bulutları bazense ufak bir destek.. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Baktım ki gerçekten debiz bu evrene ve verirsek aynısını katlayarak bize geri veriyor.. Emek veriyorsun umut ediyorsun bekliyorsun ve sonucunda emeklerin bir şekilde karşılığını buluyor.. yada tam tersi pes edip isyan ediyorsun ve evren gene sana bunları katlayarak veriyor sen çabalamadıkça hayat seni dibe çekiyor..</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Dönemeçlerde oturup günlerce bekliyorsun belki de hangi yola girsem hangisi doğru diye.. Belki rastgele gözünü kapatıp birine giriyorsun yolların sana ne getireceğini senden ne götüreceğini bilmeden.. Hangisini yaparsan yap en doğrusu en kötü alınan karar bile kararsızlıktan iyidir...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Kararsızlık öyle bir şey ki günlerce aynı noktada elinde aynı kitabın aynı sayfasında hatta aynı satırında takılı kalmakla aynı bence.. Ne bir adım ileri gidebiliyorsun ne de bir adım geriye olduğun yerde elindekileride kaybederek belki de bekliyorsun sadece.. Sonra günler geçiyor, aylar geçiyor belki de yaşayacağın son seneni son ayını son gününü bir hiç uğruna orada o sayfanın tek satırında bırakıyorsun.. Halbuki dışarıda seni bekleyen bir hayat var. Sürekli gel vakitsiz yaşadığın dünyada daha görmen gereken, öğrenmen gereken o kadar çok şey var ki sen hiçsin daha.. Belki de hiç bir zaman tam olmayacaksın ama bir nebze çıkacaksın hiçlik denizinden.. O yüzden bi karar ver dön hayata.. Yanlış karar da olsa ver en kötüsünü ver hatta bir ders alırsın hayattan ve daha iyi kararla devam edersin yoluna.. Ama bekleme bir durakta kafanı kaldırmadan.. Sen orda o satırda takılı iken o kadar çok araç geçtiği o duraktan.. Onlarca insan geldi geçti ama sen farketmedin bile.. Artık zamanı silkelen kaldır kafanı ve yoluna devam et.. Belkide beklediğin son durak okuduğun son satır olmadan kendine gel..</span></div>
Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-28628165670185734602018-09-17T17:42:00.002+03:002018-09-17T17:42:38.453+03:00Yol Ayrımı..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2EUosUHdOVpdSVRZbL3cBSUA8YenBSASn4Gcs7_Ps97RM859RJRRELdpFU0EAd3XG-pEoJEjIvFHWuVsebVn2XY6NP8fQ_jc_ZPeo59-1Ix7p7LcOJLDX4Z-iIdO6buLmJLoBXFApAe0/s1600/indir.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="189" data-original-width="267" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2EUosUHdOVpdSVRZbL3cBSUA8YenBSASn4Gcs7_Ps97RM859RJRRELdpFU0EAd3XG-pEoJEjIvFHWuVsebVn2XY6NP8fQ_jc_ZPeo59-1Ix7p7LcOJLDX4Z-iIdO6buLmJLoBXFApAe0/s1600/indir.jpg" /></a></div>
Hayatta sevmem yarım bırakmayı bir kitabı, bir filmi ya da şarkıyı.. Lakin o kadar çok ucu kıvrılmış bölümlerim var ki hepsi yarım kaldı.. Tamamlamak istesem bazıları imkansız bazıları ise imkansızdanda öte. Hani derler ya sihirli bir değnek lazım işte tam o cinsten bazıları.. Kıvrıla kıvrıla yarım kala kala geldim bugünlere.. Kah kısmet dedim kah kader kahsa acemilik işte. <div>
<br /></div>
<div>
Hamdım, Piştim,Yandımın yanından bile geçemeden hep ham kalarak ilerledim sanırım. İlerlemedim de olduğum yerde sayılı kaldım.. Günler geldi geçti, aylara döndü aylarsa yıllara. Hep büyük hayaller, büyük umutlar besledim bugüne dek. Bazen başardım bazense dibe battım.. Bazen çelme taktım bazense çelmelere takıldım.. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Şimdi ise bi yol ayrımındayım bi adım sonrasını tahmin edemediğim, cesaretimin bir gelip bir gittiği.. Çokça iyi ki deyip azca keşke dediğim.. Bir karar verdim artısını eksisini düşünmeden çünkü kafa kafaya zaten.. Arkama dönüp baktığımda tecrübeydi diyebileceğim çok şey yaşadım ama bi o kadar da insnalar bu kadar da kötü bu kadar çıkarcı olamaz dedim.. Bazen de yokya bunu da yapmamamıştır dediğim kim varsa tam olarak onu hatta kat be kat fazlasını yapmış olarak çıktı karşıma..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Geçmişe takıldım bazen bakıp bakıp şimdi ne kadar mutlu olduklarına ya şans dedim ya da kısmet tabikide.. Peki dedim kendin ne oldun .. Hep başkaları öncelikli hep aman o dostun o iyi olsun ya da o ailen senin o daha önemli.. Peki "Ben"? </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Çok karamsar oldum sanki.. Bu ara da böyleyim işte.. Az kaldı ama yol ayrımındayım bi adımlık mesafe ya tamamen huzur ya tamamen dip iki uç.. Şansa hangisi çıkarsa oymuş diyeceğiz bu defaki de...</div>
Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-57885104140151618012018-08-09T09:36:00.002+03:002018-08-09T09:36:23.234+03:00Kara Delikli İnsan<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYVOaLMMB5VquhPljGeDaqgV_UDu1yNIyX-TiiFLJS0TFqojION9QAa5xRysCb2S_TWO5FJLsVIBBoesia9-rpH0qNC4OofmjAn0PXW0LeeOBptwn6yR5VWR3avbhc8MjPPJ-9FbfiO8U/s1600/black-hole-wormhole-2014-05-20-01.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="369" data-original-width="650" height="181" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYVOaLMMB5VquhPljGeDaqgV_UDu1yNIyX-TiiFLJS0TFqojION9QAa5xRysCb2S_TWO5FJLsVIBBoesia9-rpH0qNC4OofmjAn0PXW0LeeOBptwn6yR5VWR3avbhc8MjPPJ-9FbfiO8U/s320/black-hole-wormhole-2014-05-20-01.jpg" width="320" /></a></div>
<b>Yetmiyor insana bazen aldığı nefes, gördüğü dünya, duyduğu ses, okuduğu kitap, tanıdığı insan... Ruhuna işlemiyor belki de.. Hiç bir şey yapmamakla her şeyi yapmak arasında kalıyor insan. Hiç bir şey yapmaya enerjisi olmayıp her şeyi yapmaya isteği oluyor.. Bırakıp gitmekle sıkı sıkı sarılmak arasında kaldığında bırakıp gitse pişmanlık sıkı sıkı sarılsa tutsak olacağını biliyor..</b><div>
<b><br /></b></div>
<div>
<b>Yettiği kadar yaşamak isteyip hep daha fazla daha fazla istiyor.. Halbuki bir avuç olan dünyada bir damla kadar bile yer kaplamıyor.. Kendini övgü yağmurlarına tutup bir de tasdik istiyor diğer insanlardan.. İnsan dervişlik mertebesine ulaşmak isteyip nankörlük mertebesinde konaklıyor.. Kendi egoist dünyası içine çekebildiğini çekmeye çalışıyor kara delik misali.. İçine çektiği her şeyi bozup kırarak yok ediyor en güzel işlev bu dercesine..</b></div>
<div>
<b><br /></b></div>
<div>
<b>Sonra ardından zaman geçiyor, ihtiyaçlar devre göre evrimleşiyor ve bozup kırdığı her şeye bir bir ihtiyaç duyuyor insan.. Etrafında dolanıyor pervane misali.. Arıyor, dolanıyor, sesleniyor ama ne çare kimseyi bulamıyor en acil olduğu dönemde kendine göre.. </b></div>
<div>
<b><br /></b></div>
<div>
<b>Kendi içine baksa görecek hatasını bunu biliyor da bakmıyor kendi kendine.. Suç hala başkalarında oluyor.. Hep başkaları oluyor beğenmeyen, doymayan, sevmeyen, istemeyen, yapmayan. Hep kendisi vefakarda diğerleri kendi sefasına düşkün oluyor.. Her şeyi mükemmel isteyip her şeyi berbat ediyor gene kendi kendine... Her gün yalnızlığına yalnızlık ekliyor kendi hatalarını telafi etmek yerine..</b></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Kara deliklerin kapanması dileğiyle..</b></div>
Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-26766451517503108622018-06-16T09:09:00.002+03:002018-06-16T09:09:24.682+03:00Masalsı Hayatlar.<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg50bSPJ3rx-Okcj2iB4EASBl0Zll7I_OGGoi9gNCRB2vNHJSPyluvZLpTGKLcAKpMEpuKISjEuMWQptUJmR7ASxCCEwNr9ffRIhJPTzFlBq2-pWRbBE_4bZVM1kU6kAG4H22p2xgsqAD8/s1600/hayat-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="670" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg50bSPJ3rx-Okcj2iB4EASBl0Zll7I_OGGoi9gNCRB2vNHJSPyluvZLpTGKLcAKpMEpuKISjEuMWQptUJmR7ASxCCEwNr9ffRIhJPTzFlBq2-pWRbBE_4bZVM1kU6kAG4H22p2xgsqAD8/s320/hayat-1.jpg" width="320" /></a><span style="font-family: "Albertus Extra Bold","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><b>Bir Varmış Bir
Yokmuş Diye Başlar Her Masal.. Her İnsan Farklı Farklı Masallarla Uyanır Her
Yeni Güne.. Bazen Kırmızı Başlıklı Kız Olup Kaçar Acımasız Kurttan Bazen İse
Uyuyan Prenses Olur Yüzyıllık Uykuya Kaçar Hayatın Acımasızlığından.. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Albertus Extra Bold","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Albertus Extra Bold","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><b>Her Masalı
Yaşar Aslında İnsan.. Bir Gün Kurbağa Prens Olarak Uyanır Güne Bir Günse Beyaz
Atın Üstünde.. Her Masalın Hem Kötü Karakteri Olur İnsan Hem De Kötülüğe
Uğrayanı.. Çocukları Uyutmak İçin Her Gece Okunan O Masallar Büyüklerin
Yaşadığı Bir Döngüdür Aslında.. Ve Bu Döngü Tekrar Eder Her Günün Sabahında.. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Albertus Extra Bold","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Albertus Extra Bold","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><b>Her Sabah
Yeniden Başlar Bir Varmış Bir Yokmuşlar.. Ve Her Bir Varmış Bir Yokmuş İnsanın
Kandırmasıdır Kendisini.. Ne Zaman Bir İnsan Bir Varmış Bir Yokmuş Diye Başlasa
Bir Masala Farketmez Kendisinin O Masalda Bir Cadı Ya Da Peri Olduğuna.. Bazen Yedi
Cücelerden Huysuzdur Da Anlatamaz Diğerlerine Neden Huysuz Olduğunu.. Dillendiremez
Hayatta Her İstediğinin Kursağında Kaldığını Ve Sonunda Huysuza Dönüştüğünün.. Ya
Da Rapunzel Oluverir Birden Bir Farkla Tabi.. Onu O Güzelliği İle Bir Cadı
Değil De Kendisi Kapatır Bir Kuleye Hayatın Acımasızlığının Ulaşamaması Dileği
İle..<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Albertus Extra Bold","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Albertus Extra Bold","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><b>Her İnsan
Dinlese Kendine Anlatılan Tüm Masalları Her Birinde Bir Parçasını Bulur Belki
De.. Oturur Düşünür Ardından Hani Bir Masaldı Sadece Bir Varmış Bir Yokmuş İle
Başlayıp Çocukları Kandırdığımız Her Gece.. <o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Albertus Extra Bold","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Albertus Extra Bold","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><b>Gerçekse Şudur
Aslında İnsan Korktuğu Kaçtığı Her Şeyi Masallaştırır Bu Evrende.. Sanır Ki Bir
Varmış Bir Yokmuş Diye Başladığı Her Şeyi Uzak Tutar Gerçek Evren De.. Halbuki Yok
Öyle Bir Dünya Bu Galakside..<o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Albertus Extra Bold","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Albertus Extra Bold","sans-serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><b>İnsan İşte
Çocukları Kandırıyorum Diye Kendini Kandırdığını Kabullenemez Her Bir Varmış
Bir Yokmuş Masalının İçinde..<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-30946234838103441782018-06-01T23:13:00.001+03:002018-06-01T23:13:19.758+03:00AYNI YAZAR FARKLI ROMANLAR..<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvgox5vVol68vMDMbpqEvV9pD1XuUzSHumqe6mom55JubeN6rB0lHiCd4nEAE4shvbBDKrF2W2-gd32s-kh3bEs-2cqTEAKOg0KWPUUpZtZ9Q9tOqr6SEB_NDgSnad8-U0dHhf-p6-cd4/s1600/K%25C3%259C%25C3%2587%25C3%259CK+PRENS.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="488" data-original-width="1020" height="153" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvgox5vVol68vMDMbpqEvV9pD1XuUzSHumqe6mom55JubeN6rB0lHiCd4nEAE4shvbBDKrF2W2-gd32s-kh3bEs-2cqTEAKOg0KWPUUpZtZ9Q9tOqr6SEB_NDgSnad8-U0dHhf-p6-cd4/s320/K%25C3%259C%25C3%2587%25C3%259CK+PRENS.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
HEPİMİZ AYRI BİRER ROMANIZ ASLINDA BU DÜNYADA AYNI YAZARIN
KALEMİNDEN ÇIKMA.. AYNI YAZARIN KALEMİ AMA BAMBAŞKA DİLLE, ÜSLUPLA YAZILIP
BAMBAŞKA DÜNYALAR İÇERİP ŞAŞIRTAN İNSANI HER DEFASINDA.. HER BİR SAYFAMIZIN BİR
YAŞ OLDUĞU BAZIMIZIN DAHA İLK SAYFADAN TUTMAYIP YOK OLDUĞU BAZIMIZINSA ASIRLIK
OLAYLAR İÇERDİĞİ..FARKLI FARKLI ÖZELLİKLERİNİ YANSITAN AYRI AYRI KARAKTERLERE
AYRI AYRI OLAY ÖRGÜSÜNE SAHİP.. BİZİM BİLDİĞİMİZ ROMANLARDAN TEK BİR FARKLA
HEPİMİZ HEPİMİZİN ROMANINDA BİR KARAKTERİZ AYNI ZAMANDA..<span style="mso-spacerun: yes;"> </span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="mso-spacerun: yes;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
NE KADAR FARKLI DA OLSAK NE KADAR BAMBAŞKA DÜNYALARA HİTAPDA
ETSEK MUTLAKA EN OLMADIK YERDE EN OLMADIK BİR ROMANIN ORTASINDA BULUVERİYORUZ
KENDİMİZİ.. BAZEN DOĞRU ROMANDA BAZENSE YANLIŞ ROMANDA.. BAZEN EN DERİN AŞK
ACISINDA BAZENSE BAŞKASININ PİŞMANLIKLAR HAVUZUNDA.. HER AN HER DAKİKA BAMBAŞKA
ROMANLARDA BAMBAŞKA OLAYLARLA..<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
BAZENSE SADECE KENDİ ROMANININ ORTASINDA.. EN DERİN
YARALARININ ARASINDA SAKLANMIŞ SAKLANMASI GEREKEN SAYFALAR ARASINDA ÇÖKERİZ BİR
KELİMENİN DİBİNE BİZE EN İYİ GELENİNE.. KAÇARIZ KENDİ SENARYOSUNU DEĞİŞTİRMEYE
ÇALIŞAN SAHTE KAHRAMANLARIN SAYFALARI ARASINDAN.. ÇÜNKÜ BİLİRİZ Kİ EĞER O
SAYFALARA KARIŞIRSAK BİZİM SAYFALARIMIZDA KARIŞACAK BİZDE KENDİ ROMANIMIZIN
KAHRAMANI OLMAKTAN ÇIKIP DÜŞMANI OLACAĞIZ.. ROMANINI OKUMAYI BİLMEYEN İNSANLAR
SEVMEZLER KENDİLERİNİ.. BİLEMEZLER İLERİKİ SAYFALARIN ASLINDA ÇOK DA GÜZEL
OLDUĞUNU.. ŞU ANKİ SAYFAYI BİTİRMEDEN DEĞİŞTİRMEK İSTERLER SONRA DA YAVAŞ YAVAŞ
“SON”A GELİRLER SAYFASINDAN (ZAMANINDAN) ÖNCE.. BEKLEYEMEZ KENDİ ROMANININ BAŞ
KAHRAMANI OLMAYI DA GİDER BAŞKASININ ROMANINA KAHRAMAN OLMAYA.. KENDİNCE OLUR
DA AMA YA O ROMANIN GERÇEK KAHRAMANLARI.. NE OLUR ONLARA.. UMURUNDA OLUR MU
ACABA? <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
GERÇEK KAHRAMAN KENDİNCE SAF GÖRÜR DİĞER ROMANIN SAYFALARI
ARASINDA DOLAŞANLARI.. AMA İLMEZ Kİ HER ROMANIN KENDİ KAHRAMANI BAZEN SEÇEMEZ
DOĞRU SAYFADA DOĞRU KARARI.. GİDER EN SAÇMA KARARI ALIR DA ETRAFINDAKİLERE BUNU
YUTTURMAYA ÇALIŞIR HER DEFASINDA.. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
İNSANIZ KENDİ ROMANIMIZIN HEP EN İYİSİ OLMAYA ÇALŞIRIZ..
LAKİN ŞUNU UNUTURUZ HİÇ KİMSE KENDİMİZ GİBİ DEĞİLDİR SADECE SAHTE MASKELER
ARDINDAN KENDİMİZMİŞCESİNE İNANDIRMAYA ÇALIŞAN KİMSECİKLERDİR… VE O KİMSECİKLER
SİNEK MİDE BULANDIRIR HESABI MİDEMİZİ DE ROMANIMIZI DA BULANDIRIR…<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
KENDİ ROMANININ KAHRAMANI OLAN İNSANLARDAN OLABİLME
DİLEĞİYLE..<o:p></o:p></div>
<br />Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-43150420925602953442018-03-19T23:47:00.001+03:002018-03-19T23:47:19.290+03:00Hep Yekten İşte...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAKGMOONkrzQM9kbnSELXkgFYytJ0ZtSyrbzQfQOU8-DpyJI1RPo4b6y5TbPhs2VOK1fPTfAjQOVnx8QIP6ypMDjC5vsTIAQFCSq8xlBWPsRTprYLXFs-9KqqP4QHln28aY6BQox9LTv8/s1600/anigif_original-10400-1445366459-13.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="990" height="161" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAKGMOONkrzQM9kbnSELXkgFYytJ0ZtSyrbzQfQOU8-DpyJI1RPo4b6y5TbPhs2VOK1fPTfAjQOVnx8QIP6ypMDjC5vsTIAQFCSq8xlBWPsRTprYLXFs-9KqqP4QHln28aY6BQox9LTv8/s320/anigif_original-10400-1445366459-13.gif" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>Bazıları sevmez radikal kararlar almayı yada aslında
sevdiğini bilmez bilemez.. Buna hiç fırsatı olmamıştır ki hep risk almaktan
korkmuş bir tutsak misali yaşamıştır kendisine bahşedilen o harika hayatı… </b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>Hep
;<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>O ne der, Bu ne der,<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>Ya olmazsa, ya da daha kötüsü olursa;<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>Yok ya en iyisi bu dur durduğun yerde, gibi gibi cümle
dizeleri sıraların bi an baloncuklar halinde beyinde… Ne desen olmaz
kandıramazsın kendini.. En zoru da budur ya işte “İnsanın kandırması kendi
kendini”.. Halbuki beklediği bi destektir sadece bi dosttan<sup>, </sup>arkadaştan
ya da aileden.. Ama ya hiç gelmez o destek yada hiç olmadık zamanlarda gelir de
gelmesi değersizdir artık o saatte…<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>Ama bi gün hem de öyle bi gün gelir ki artık dolar dolar
taşar insan.. Her şeye herkese taşar.. İşte o gün dönüm noktasıdır hem de en
ama en sapa yerden.. Burda ya her şeye bi cesaretle meydan okuyacaktır ya da
tutsak misali devam edecektir kendi kararlarının hapsinde… Düşünür binlerce
milyonlarca konuşma balonu oluşur kafasında kendi iç seslerinin karmaşasında.. Bi
yandan hadi bak bu defa yapacaksın diye çınlar kulakları bi yandan da bak daha
kötü de olabilir yapma der durur.. Önemli olan burda nasıl bir hayata devam
etmek istediğidir aslında.. Bu ki herkes için geçerlidir aslında.. Kimi kader
der buna kimi emek kimi de cesaret.. Bense hepsinin karışımından isterim her
zaman biraz biraz.. Ha sakın yanlış olmasın doyumsuzluktan ya da açgözlülükten
değil hepsinden biraz biraz esinlenmekten sadece…<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>Tam da öyle zamanlar içindeyim bende her gün hayatımın
farklı bi boyutunu sorgulayıp radikal kararlar alma derdinde.. Her yeni günde
hayallerim için bi adım daha atma gayretinde.. Bi gün hiç ummadık yerlere gidip
hiç ummadık kararlar alma serüveninde.. Hayat bu belki de bana verilen son şans
bu.. Son dönemeç belki de döndüm döndüm ya da ömür boyu pişmanlıklar havuzunda
en korkulu rüyaların arasında kalakalma çizgisinde.. <o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>Farklı alemlerden farklı fikirlerden biraz biraz topladım
kefeme.. Her gün o dönemeç için kefeden bi tutam alıp cesaret bulma bendeki
de.. Her şeyden herkesten biraz biraz kendimi bulmaca belki de … Ya da ne
bileyim kendi kendimi kandırmaca belki de hadi şu en zor olanından hem de….<o:p></o:p></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<br /></div>
Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-83677944818429289272018-02-04T23:40:00.001+03:002018-02-04T23:40:20.905+03:00Biraz Cesaret Sadece..<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZrCZYxGYyhFOPCy8pdRrw7np4wgeQKkWcTOjbub_qq46wfls9nDHrorn1Gwu8zH2QPSCmcuv5C7czf_jQ2Nb4iLN4SGkiAp3WM65D8Z2ICObRFIiVyz-LspXiX-Ceho0Oo6bx-H9bd6M/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="184" data-original-width="274" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZrCZYxGYyhFOPCy8pdRrw7np4wgeQKkWcTOjbub_qq46wfls9nDHrorn1Gwu8zH2QPSCmcuv5C7czf_jQ2Nb4iLN4SGkiAp3WM65D8Z2ICObRFIiVyz-LspXiX-Ceho0Oo6bx-H9bd6M/s1600/images.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Bazen hissizleşir
insan. Ne hissettiğini, ne düşünmesi gerektiğini bilmez bilemez.. İhtiyacı olan
her şey hem bir adım ötesindedir hem de kilometrelerce uzağında.. Çaresiz görür
kendini, yıpranmış, bitkin, güçsüz.. Sanki biri dokunsa olduğu yere yıkılıp
kalacak gibi.. Ya da biri ne derdin var dese içindekileri birden döküverecek
gibi derya deniz misali.. Günleri geçer böyle ayları seneleri.. Yapmak istediği
çok şey vardır da yoktur bunları yapmaya cesareti.. Korkar yarı yolda
kalmaktan, korkar düştüğü yerden kalkamamaktan.. Öyle bir korku ki hem de, </span><span style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">nefesini keser aklına her gelişinde..</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">İçinden geçenleri yapsa
hayatı tamamen değişecekken korkar hayatını istediği yönde değiştirmeye. Bir el
bekler bir güç kendisine gerekli cesareti vermeye.. Her gün bir umutla uyanır
güne belki der belki bugün o güç çıkar gelir ufuktan ve kendine getirir onu…
Ama o günde tıpkı öncekiler gibi biter inceden inceye.. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Zaman hızla geçer gider
böyle.. Ve yanında bir şeyler götürür her seferinde.. Bazen bir histir
götürdüğü bazen de umutlarından bir demet.. Her seferinde biraz daha eksiltir
kişiyi günden güne eritir, onu da yaklaştırır yavaş yavaş aynılaşma
serüvenine.. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Kişi kızar kendine ben
böyle değildim, ne oluyor bana diye.. Bulamaz bir yanıt ve bulamadıkça daha da
batar derine.. Sevdiği şeyler artık bir hiç gelir gözüne, çok sevdiği o müzik
sadece bir müziktir günün birinde.. En derin duygularına ortak olan o müzik
artık bir hiçtir sonunda.. O çok sevdiği kitap dönüp dönüp altını çizdiği
satırlar artık hiçbir duyguyu anımsatmaz ve anlamsız gelir her okuyuşunda.. Gittiği
o sahil derdini anlattığı deniz artık anlamsızdır..<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Kendi imkanlarının
farkına hiç varmaz da diğer insanları gördükçe kendi hayatından nefret eder
günden güne.. Böyle böyle bitirir kendini, umutlarını, hayallerini. İnsanız ya
hani umutsuz yaşayamayız ki bizde.. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">Lakin gel gör ki hayat
bunu kendine yapan insanlarla dolu.. Sevmediği
bir şehirde, sevmediği bir yerde sevmediği şeyleri yapan milyonlarca insanla
dolu Dünya.. Hepsi de ya bir şeylere mecbur ya da cesaretten yoksun sadece.. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;"><br /></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 11.0pt;">İşte bu yüzden hepimize
biraz cesaret diliyorum sadece.. <o:p></o:p></span></div>
Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-21535499732577165852017-04-18T22:57:00.001+03:002021-01-24T15:04:39.110+03:00Deniz Kokulu..<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD0kP1SpZ4SgHjx16FR5Gvp9rJhyphenhyphenCWEKLXiJZ3_QlXp7VKjM7-mBAMpe72WiAgI2fks-gzAuNIpsZm0FTjrfggTbbTd4qNEI0TF2LQhsTfa_qlJcnjJvW7p2nILETdR8Q1dcELuE4afw4/s1600/tumblr_n1ijep2SAU1rpki5po1_1280.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD0kP1SpZ4SgHjx16FR5Gvp9rJhyphenhyphenCWEKLXiJZ3_QlXp7VKjM7-mBAMpe72WiAgI2fks-gzAuNIpsZm0FTjrfggTbbTd4qNEI0TF2LQhsTfa_qlJcnjJvW7p2nILETdR8Q1dcELuE4afw4/s320/tumblr_n1ijep2SAU1rpki5po1_1280.jpg" width="320" /></a><b>Denize aşık bir kadın denize aşık bir adam sevmiş,</b><br />
<b>Kadının hayali denizin kendisiymiş,</b><br />
<b>Her gün o engin denizin maviliğinde kendini unutur adamı seyredermiş,</b><br />
<b>Sevgisini aşkını denize anlatır,</b><br />
<b>Garibim denizde köpürürde köpürürmüş dinledikçe,</b><br />
<b><br /></b>
<b>Denize aşık bir kadın denize aşık bir adam sevmiş,</b><br />
<b>Her gün adamın aynı saatte denize gidip kendini anlattığını umut etmiş,</b><br />
<b>Her gün belki yeniden sever beni diye yüreğinden geçirmiş,</b><br />
<b>Belki, belki bigün aynı yerden denizi seyre dalarız diye kaç gün ama kaç gün geçirmiş,</b><br />
<b><br /></b>
<b>Denize aşık bir kadın denize aşık bir adam sevmiş senelerce,</b><br />
<b>Ve bir gün bırakmak zorunda kalmış denizi,</b><br />
<b>Anıları, hatıraları, öfkeleri, sevinçleri denizin maviliğinde kayboluvermiş,</b><br />
<b>Seneleri kaybolup gitmiş denize, aşık kadının..</b><br />
<b><br /></b>
<b>Denize aşık bir kadın denize aşık bir adam sevmiş,</b><br />
<b>Adamın hayali uçsuz bucaksız mavilikler, kadının hayali uçsuz bucaksız o maviliklere hayran gözlermiş,</b><br />
<b>Ve sonunda denize aşık kadın içinde umudu hayalinde deniz kokan gözlerle devam etmiş beklemeye belkilerle....</b>Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-50202115162953456772017-01-29T20:44:00.003+03:002017-01-29T20:44:55.110+03:00Seyahat.. <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigN-VynO1LbDQT6iou8UCUuqn_y4N5OFQ6127y_SAhX6X8qyFcHs06aMRZ5rOsk7wO9SZ9ZJ7b5rNECRJE7TA1YH9CTZvu1dfUluzeX0_w7C7KOHVE7ChGfWAtypNhkXs54XrzVsTpGc8/s1600/indir.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigN-VynO1LbDQT6iou8UCUuqn_y4N5OFQ6127y_SAhX6X8qyFcHs06aMRZ5rOsk7wO9SZ9ZJ7b5rNECRJE7TA1YH9CTZvu1dfUluzeX0_w7C7KOHVE7ChGfWAtypNhkXs54XrzVsTpGc8/s1600/indir.jpg" /></a></div>
<b>Seyahatler çekiyor canım.. Ruhumun huzur bulduklarına doğru.. Her şeyi geride bırakıp hesapsızca mutlu olduğum günlere doğru.. Hani derler ya "Hayatının en güzel çağları bunlar. Gönlünce yaşa, Bir daha geri gelmez" diye.. Hayatımızın her çağı güzel değil mi yani.. Ya da güzel yanlarıyla kötü yanları içiçe.. </b><br />
<b><br /></b>
<b>Çıksam şimdi bir seyahate.. Az eşya, az beklenti ve çokça umutla. arkama dönüp bakma ihtiyacı duymasam attığım her adımda.. bu kadar bile özgür değilmiyiz geçici yaşadığımız şu dünyada.. Ne yani hep hayata mı uymak zorundayız? Biraz da o bize uysa, İçimizi okusa da en çok ne yapmak istiyorsak onu sunsa.. Onun seçeneklerinden değilde kendi seçeneklerimizden seçsek hiç olmasa..</b><br />
<b><br /></b>
<b>Ha, evet aslında hepimiz kendi tercihlerimizi yaşıyoruz şu anda, tek bi farkla istediklerimiz değilde mecbur olduklarımız fazlalığıyla.. İstediğimiz insanlarla yanyana olsak mesela.. Ama hayat bu ayırıyor bi noktada.. Hmm mesafeler çok da engel değil dostluğa, arkadaşlığa, aşka ve daha bi çok olaya... Lakin yanyana olmak varken saatlerce oturup konuşmak hatta bazen susarak konuşmak, ya da saçmalamak her konuda neden kilometrelerce öteden bakalım ki yaşadıklarımıza..</b><br />
<b><br /></b>
<b>Hayat işte yapmak istediklerimizle yapmak zorunda olduklarımız arasında sıkıştırıyorda sıkıştırıyor bizi.. Sanki bilmediğimiz bi sokağa girmişiz de ilerledikçe daralan ve bizi ara sokaklara girmeye mecbur eden dümdüz ilerlememize izin vermeyen cinsten, mecburen istemeden bi sokağa girmişiz gibi.. Evet sokak fazlaca geniş sıkmıyor belki fiziki olarak ama istediğin sokak değil bedenini değil ruhunu sıkıyor her adımın..</b><br />
<b><br /></b>
<b>Bende sokağımda ilerlerken bedenim dayanamadı artık sıkışmanın verdiği acıya daldım düşünmeden ilk ara sokağa.. Şimdi mi? Şimdi rahat bedenim istediği rahata kavuştu ama ruhum hala sıkılmakta, sıkıştırılmakta.. Ne zamana kadar peki.. Eski sokağa çıkan ilk dönüşü bulduğumda sanırım. </b>Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2079931347747792960.post-27961706366904976392016-11-24T22:33:00.000+03:002016-11-24T22:33:32.045+03:00Hayal Penceresi..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWUCEX2SdZh1mcPX-_g3jxYFK8QploFMfKyWizLZuzaQc2b92US1IeGRYeUj1YlE8zTGF4oQPqWIuYCzlTs79MB1qbDFphhJIIr_AQcv8vA9tOKkmS29S9nFNLqUPsl66-FclF3RPFOr8/s1600/0e351b49-ef94-4a89-9331-535aaae5f9e4.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="221" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWUCEX2SdZh1mcPX-_g3jxYFK8QploFMfKyWizLZuzaQc2b92US1IeGRYeUj1YlE8zTGF4oQPqWIuYCzlTs79MB1qbDFphhJIIr_AQcv8vA9tOKkmS29S9nFNLqUPsl66-FclF3RPFOr8/s320/0e351b49-ef94-4a89-9331-535aaae5f9e4.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i>İnsan hayalleri ile yaşar.. Ne kadar büyük hayal kurarsan o kadar çabuk ulaşırsın bence hedeflerine.. Ben hep hayallerimle yaşarım.. Bir gün o sınıfa girip mesleğimi en iyi şekilde meslektaş adaylarıma anlatacağım günlerin hayalini kurarak yaşıyorum mesela.. Her kitap okuyuşumda " AA bu bilgi de çok güzel bunu da mutlaka unutmamak üzere öğrenmeliyim" derim..Her bir müracaatçı ile görüşmemde, her rapor yazışımda "hmm öyle değil böyle olmalıymış meğer" derim..Yani kısacası ben hep gelecekte yaşıyorum şu sıralar.. Evet engeller çıkıyor her insanın karşısına, ama önemli olan o engeller karşısında olan duruş değil mi zaten..? Eğer o engel seni vazgeçiriyorsa zaten sen hayalini ütopya yapmışsın çoktan.. Lakin o engel sana yan yollar açtırıyorsa işte o zaman sen o hayalini hak ediyorsundur.</i></b></div>
<b><i><br /></i></b>
<b><i>Bense şimdilik bu iki durumunda ortasında araftayım.. Bana öğretilen bilgilerle uyguladığım pratiklerin ne kadar örtüşüp ne kadar örtüşmediğini düşünüyorum mesela.. Ya da iş hayatının okul hayatından ne kadar farklı, bambaşka bir alem olduğunu sorgulayıp, öğrencilik ile çalışmak arasında bocalıyorum.. Yazmaya vaktim yok mesela yada vaktim varda kendime bahane uyduruyorum bu aralar yazmamak için.. Yazarsam sanki büyüsü kaçacak gibi birşeylerin.. Ha öyle eğlenceli, her gün farklı maceralı bi hayatım da yok.. Hatta ve hatta 5 ay öncesini düşününce gayette sıkıcı bi hayatım var.. Arkadaşlarım deseniz benden kilometrelerce ötede.. Ama kendi istediğim gelecek için katlandığım bi hayat bu sadece..</i></b><br />
<b><i><br /></i></b>
<b><i>İşte tüm bunlardan dolayı hep büyük, hatta ulaşılması için çaba gerektiren hayallerim var benim.. Çünkü hayatta ilerlemek için yapmamız gereken bu sadece..</i></b><br />
<b><i>Ne kadar büyük hayaller o kadar büyük gayeler demek bence..</i></b><br />
<b><i>Bu yüzden hayal kurmaktan korkmayın. Orası insanların kirletemediği tek yeriniz belki de..</i></b>Hesna Kesenhttp://www.blogger.com/profile/02527702092183920087noreply@blogger.com0