5 Nisan 2015 Pazar

BELKİ..


Belki..İnsan hayatının neredeyse yarısı belkilerle geçiyor.. Dilde hep bi belki..
Mantığın imkansız diye evren ötesine çığlık attığı anlarda hep bi avuntu eseri kocaman dünyasıyla giriyor araya BELKİ..

İnsan kendini kaptırıyor o avuntu eserine hayallere dalıyor.. Sonra bi ara uyanır gibi olup arafta kalıyor.. Ardından tekrar belkinin büyülü dünyasında buluyor kendini..

Peki neden bunu yapıyor kendine..? İnanç mı, Umut mu ya da sadece bi şeye bağlanma duygusu mu..? Nedeni bilinmiyor ya da kişiye göre değişiyor.. İnsan bazen olmasını istediği şeyin imkansızlığına inanmak istemiyor bazende hayatn kıyısından dönmek istiyor..

Sonuçta hep aynı şeyle karşılaşıyor hayal aleminde takılı kaalıyor.. Tabi her durum için geçerli değil tabiki de ama çoğunluk böyle..

Ben de şu an bi "Belki" ütopyasının çıkmaz sokaklarında dolaşıyorum yoluma kaybetmeye yakın ama umuda çok yakınım.. Ve her güne aunı cümleyle başlıyorum "Belki bugün umudum olur"

2 yorum:

  1. merhaba Umudumuzu hiç yitirmemek dileğiyle... bloğunuz hayırlı olsun takibe aldım bende beklerimm

    YanıtlaSil