Yalnızlık ne bitmez tükenmez bir koridor
Geceye yaslı yalnızlığımı dindirmiyor
Dilimi lâl eden bu sükuttan başka.
Bazen bi sesdir sadece insanın aklında kalan sadece bi ses.. Tekrar duymak için bazen can attığı bazense unutmak için hafızasının en ücra köşelerine yolladığı.. Sadece bi ses.. Yaşamının her anında kulağında çınladığı bi cümle belki de sadece tek bi hece.
Ne kadar basit gibi görünüyor değil mi..? Sadece bi ses ne kadar da kolay halbuki unutmak ya da istediğin zaman hatırlamak neden o kadar kolay değil peki..? Hoşuna gitmeyen, kalbini kıran, hayatında duymaya bi kez daha tahammül edemeyeceğin bi sesi unutmak neden o kadar kolay değil.. Belki de unutmaman gerektiği içindir. Hayatının her anında o sesi hatırlaman ve kendine yeniden ve yeniden sorman ve hayat yolunu yeniden çizmen gerek belki de.. Ya da tam tersi unutmak istemediğin hatırlamak için hafızanı delicesine zorladığın ama bi süre sonra unuttuğun ve hatırlamadığın için çıldırdığın bi sesi unutman gerektir.. Belki o ses daha fazla acı ve üzüntü getirecektir sana..
Her insanın hayatında vardır sesleri mutlaka.. Önemli olan o sesleri unutmak değil yeniden o sesleri duymayacağın bi hayat kurmaktır asıl önemli olan..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder