10 Şubat 2015 Salı

ARAFFF!


                                        Herkes arafta yaşar.. Yani herkes arada yaşar hayatı..

Ne tam anlamıyla delice ne de tam anlamıyla mantıken.. Hep kendi için iyi olduğunu düşündüğü şeyi seçer.. Bu bazen mantıklıdır bazen değil.. Bazen mantıklar ülkesinin hükümranıdır bazense duygular ülkesinin kapı kulu.. Hiç tamam ben buyum diyemez.. Hayatını hep aynı şekilde ikame edemez..

Hep etrafına  doğrular saçmaya çalışır.. Kendini hep en iyi en doğru olduğu konusunda ikna etmeye çalışır. Taki kendi iç sesini dinlemeye başladığı ana kadar.. O an insan aynayı kendine çevirir ve ne olduğuna bakar. Tüm hayatını gözden geçirir. Film sahneleri birer birer ardı sıra yüklenir. Ve acı gerçek çıkar ortaya aslında sandığı kadar kararlı ve tek taraflı olmadığını görür.. Kendini birden Araf çukurunun içinde bulur..

O çukur ki insana kendini gösterir.. O çukur ki hayatta asla asla dememeyi öğretir ve o çukur ki keşkelerin anlamsızlığının zirvesidir..

Herkes bi gün o çukura düşer ve kendi haline şaşar..
Bende şu an o çukurun içindeyim ve inanın dediğim her asla kelimesinin hayatımda nasıl da yer bulduğunu anlamaya çalışıyorum.. !

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder